Bir Örnek Daha

http://www.medimagazin.com.tr/ana-sayfa/okuyucudan/tr-asistanlik-suresinin-uzamasina-isyan-1-79-33250.html

Evet bu zamana kadar anlatmak istediklerime bir örnek daha yukarıda ki haber de mevcut.

Evet,haber bize ne anlatıyor? Ben asistanlık süresinin 4 yıl,5 yıl olmasını geçtim,çünkü bu durum yıllardır sürünceme de,sürekli değişti karar,sürekli de değişecek gibi duruyor.

Benim haberden asıl aldığım bir asistan doktorun haklı isyanı ve bu asistan doktorun hocaları hakkında söyledikleri.Kendisi her ne kadar yazısının sonunda toparlamış olsa  da durumu yine de söyledikleri tıp dünyasındaki ayrışmayı,çekememezliği,bencilliği daha bir sürü ağzıma almak istemediğim olumsuz sıfatı içeriyor.

Duyuyoruz sürekli değil mi,asistanına tekniğini öğretmeyen cerrah,asistanını ıvır zıvırla uğraştırarak zamanını öldüren öğretim üyeleri.

O kadar çok bilinmeyen denklem var ki tıp dünyasın da saymakla bitmez,çözüm için ortaya çıkılmadığı bir ortam da sorunları da kısık sesle konuşuyoruz.Kendi aramızda fısır fısır,öğle yemeklerinde veya bir hocamız sorunlarımızı sorduğunda anlatıyoruz derdimizi. Ne kazandık bu zamana kadar,koca bir hiç.

Problemlerin yüksek sesle çözüm bulamamasının bir sebebi de bence,tıp fakültesi öğrencisi 4.sınıf olduğunda sorunları hissetmeye başlar,internlük döneminde sıkıntısı zirve yapar ve mezun olur birden bıçak gibi tüm dertleri biter.Asistan olur ilk yıl nöbet yoğunluğu fazladır,bir sonraki yıl azalır,biraz rahatlar,bir sonraki yıl derken son yılında rahattır artık ve o sorunları kendisi çeken değilmiş gibi davranır.Artık uzman olmuştur ve o belli bir zümreye girmiştir artık,haliyle sorunları da farklıdır.

Yani neymiş,bir sonrakini düşünerek hareket etmeliymişiz.

Demek ki artık bencilliği bırakmalıymışız.

Demek ki neymiş sizin başarılı olmanız benim başarısızlığım anlamına gelmiyormuş.

Aksine sizin başarınız beni kamçılar beni de yüceltirmiş.

médico